آشنایی با زادگاه قهوه عربیکا؛ اتیوپی

مقدمه 

از میان قهوه‌دوستان یا دنبال‌کنندگان جریان قهوه‌ی تخصصی کم‌تر کسی پیدا می‌شود که قهوه‌های کشور اتیوپی را امتحان نکرده باشد. اتیوپی همواره نقش مهمی در صنعت جهانی قهوه به عنوان زادگاه قهوه‌ی عربیکا و تولیدکننده‌ی متنوع‌ترین رقم‌های قهوه ایفا کرده است. کشت قهوه یکی از مهم‌ترین بخش‌های فرهنگ و اقتصاد و به عنوان یکی از پایه‌های هویت ملی در اتیو‌پی شناخته می‌شود. هر ساله بیش از ۱۵ میلیون نفر از مردم کشور اتیوپی به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در کشت، فرآوری و فروش قهوه سهیم هستند و صادرات قهوه‌ی عربیکا تا ۳۵ درصد تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌دهد. داستان قهوه در اتیوپی به صدها سال پیش بازمی‌گردد و در طول این مسیر، فراز و نشیب‌های زیادی بر سر راه آن قرار گرفته اند. آگاهی از شرایط فرهنگی و سیاسی، روش‌های کشت، خاستگاه‌های مهم و رقم‌های کارآمد و پربازده در این منطقه به ما کمک می‌کند تا درک بهتری نسبت به این خاستگاه و قهوه‌های آن پیدا کنیم. مهم‌ترین مناطق کشت قهوه در اتیوپی کدام مناطق هستند؟ منظور از رقم‌هایی مانند “۷۴۱۵۸” و هدف از کشت آن‌ها چیست؟ در این ژاو آرتیکل قصد داریم به بررسی خاستگاه اتیوپی بپردازیم. مطالب این مقاله برای خریداران دانه‌ی سبز و همه‌ی افرادی که قصد آشنایی عمیق‌تری با ششمین تولیدکننده‌ی بزرگ قهوه‌ی عربیکا در دنیا دارند کاربردی است. مانند مقاله‌های قبلی، می‌توانید با مراجعه به قسمت منابع اطلاعات کامل‌تری در این زمینه مطالعه کنید.

خلاصه‌ای از تاریخ کشت قهوه در اتیوپی  

اگرچه طبق سوابق تاریخی٬ قهوه‌ی عربیکا برای اولین بار در جنوب سودان ظاهر شد و سپس در اتیوپی گسترش یافت؛ ارتفاعات اتیوپی همواره به عنوان زادگاه اولیه‌ی قهوه‌ی عربیکا شناخته می‌شوند. شرایط فوق‌العاده‌ی کشت قهوه در ارتفاعات این کشور و پتانسیل ژنتیکی کم‌نظیر رقم‌های بومی اتیوپی٬ این کشور را به یکی از مهم‌ترین تولیدکنندگان گونه‌ی عربیکا در دنیا تبدیل کرده است. 

صادرات قهوه برای اولین بار در سال ۱۶۰۰ میلادی در اتیوپی آغاز شد. در این زمان بندر یمن به عنوان یک نقطه‌ی تجاری مهم، مکانی بود که تاجران عرب و اروپایی خرید و فروش دانه‌ی سبز قهوه را انجام می‌دادند. در آن زمان، حاکمان اتیوپی قهوه را به عنوان یک گنجینه‌ی ملی ارزش‌گذاری کرده  و نسبت به تولید انبوه و صادرات آن مقاومت می‌کردند؛ از این رو قهوه‌های این کشور نسبت به سایر قهوه‌های قاره‌ی آفریقا توجه کم‌تری را از سوی تاجران اروپایی دریافت می‌کردند. با این وجود، تا قرن نوزدهم اتیوپی خود را به عنوان یک خاستگاه موثر در تجارت جهانی قهوه تثبیت کرد و محبوبیت قهوه‌های این کشور با طعم‌های منحصر به فرد روز به روز افزایش پیدا کرد.

 در این زمان قهوه‌های اتیوپی به دو دسته‌ی هراری[۱] و آبیسینیا[۲] تقسیم می‌شدند. هراری شامل قهوه‌هایی بود که در اطراف شهر هرار کشت می‌شدند و سایر قهوه‌هایی که در نقاط مختلف کشور به صورت خودرو رشد کرده و کشت می‌شدند در دسته‌ی آبیسینیا قرار می‌گرفتند. در دهه‌ی ۱۹۵۰، کشت قهوه در اتیوپی ساختار سازمان‌یافته‌ و منظم‌تری پیدا کرد و سیستم درجه‌بندی جدیدی در آن تعریف شد. تا قبل از آن کشت قهوه بیشتر در مقیاس خرد و باغی انجام می‌شد و هدف دولت با تشکیل شورای ملی قهوه اتیوپی این بود که کنترل بیشتری روی کشت قهوه در مقیاس صنعتی پیدا کند. با این حال، تحولات سیاسی اتیوپی در سال ۱۹۷۰، سرنگونی دولت وقت و انتقال قدرت به ارتش موجب تغییر رویکرد صنعتی شد و با توزیع مجدد اراضی وقوانین سخت‌گیرانه نسبت به استخدام نیروی کار، کشت قهوه از روش‌های صنعتی فاصله گرفت و به صورت باغی و به دست کشاورزان مستقل ادامه یافت. برخی معتقدند که این حرکت برای مردم بسیار مفید بود و باعث افزایش ۵۰ درصدی درآمد فقرای روستایی شد. هرچند بر رشد بلند-مدت صنعت قهوه‌ی اتیوپی تأثیر منفی گذاشت.

 ۱۰ سال پس از این دوره و در سال ۱۹۸۰، طی یک دهه قحطی٬ زندگی هشت میلیون نفر از مردم اتیوپی تحت تاثیر قرار گرفت و حدود یک میلیون نفر زندگی خود را از دست دادند. در سال ۱۹۹۱ جبهه‌ی انقلابی دموکراتیک خلق اتیوپی حکومت نظامی را سرنگون کرد. این سرنگونی آغازی برای آزادی و حرکت کشور به سمت دموکراسی ایجاد کرد. در ادامه‌ی این اتفاق درب بازارهای بین‌المللی به روی صنعت قهوه‌ی اتیوپی باز شد و با وجود اینکه باعث ایجاد فرصت‌های بسیاری شد، نوسان‌های قیمتی زیادی برای قیمت قهوه در اتیوپی به همراه داشت که تاثیر منفی در معیشت کشاورزان ایجاد کرد. این امر منجر به تشکیل تعاونی‌هایی با هدف تامین مالی، تحلیل بازار، ارایه‌ی حمل و نقل و و حمایت برای اعضای تعاونی شد.

 بزرگ‌ترین تغییر در تجارت قهوه اتیوپی در سال‌های اخیر که منجر به نگرانی‌های زیادی برای خریداران قهوه تخصصی شد معرفی بورس کالای اتیوپی[۳] در سال ۲۰۰۸ بود. این سیستم شامل کالاهای مختلفی در اتیوپی می‌شده و با هدف ایجاد یک سازوکار کارآمد تجاری ایجاد شد که هم از حقوق فروشندگان و هم از حقوق خریداران حمایت کند. طبق این سازوکار جدید کشاورزان و ایستگاه‌های فرآوری٬ قهوه‌های فرآوری شده را به انبار بورس کالا تحویل می‌دهند و سپس برای قهوه‌های دارای فرآوری شسته با توجه به خاستگاه آن‌ها یک عدد از بازه‌ی ۱ تا ۱۰ انتخاب می‌شود. تمام قهوه‌های دارای فرآوری طبیعی با عدد ۱۱ مشخص می‌شوند. پس از تعیین فرآوری و خاستگاه، قهوه‌ها از نظر کیفی درجه‌بندی می‌شوند و نمره‌ای از ۱ تا ۹ به آن‌ها اختصاص داده می‌شود. پس از طی کردن این فرآیند امکان ردیابی دقیق قهوه‌ها تا قبل از حراج و فروش از بین می‌رود ولی جنبه‌ی مثبت آن این است که کشاورزان نسبت به قبل، سریع‌تر هزینه‌ی قهوه‌ی تولیدی خود را دریافت می‌کنند. هم‌چنین، این سیستم قهوه‌ها را از از نظر امکان عرضه در بازارهای جهانی محدود می‌کند که باعث افزایش شفافیت مالی در قراردادها می‌شود. در کنار نکات مثبت٬ ارائه‌ی قهوه‌ها در این چارچوب خریدارانی که مایل به خرید یک محصول متمایز و قابل ردیابی و نه یک محصول تجاری بودند را ناامید کرد. البته شرکت در بورس کالا اجباری برای کشاورزان ایجاد نمی‌کند و امروزه فرصت‌های زیادی برای اقدام خارج از محدودیت‌های بورس کالا و رسیدن قهوه‌ی با کیفیت و قابل ردیابی به خریداران خارج از کشور وجود دارد.

سیستم‌های تولید قهوه در اتیوپی  

کشت قهوه در اتیوپی به چهار روش اصلی انجام می‌شود که این دسته بندی بر اساس سطح مدیریت و مداخله‌ی کشاورزان، پوشش گیاهی و روش‌های کشاورزی انجام می‌شود:  

۱.  قهوه‌های جنگلی[۴]: این دسته شامل قهوه‌هایی می‌شود که غالبا در  جنوب غربی اتیوپی و به‌ صورت خودرو و زیر سایه‌ی طبیعی ناشی از پوشش گیاهان رشد می‌کنند. این درختان قهوه در محیط‌هایی سرشار از تنوع زیستی رشد می‌کنند اما به دلیل مداخله انسانی کم اغلب بهره‌وری پایینی دارند. 

۲. قهوه‌های نیمه-جنگلی[۵] : در این قهو‌ها مداخله‌ی انسانی کشاورزان بیشتر است و کشاورزان با حذف علف‌های هرز و حذف انتخابی برخی از درختان پوشش گیاهی شرایط بهینه‌ای را برای رشد درختان قهوه ایجاد می‌کنند و در عین حال برخی از عناصر طبیعی را حفظ می‌کنند. این سیستم کشت قهوه حدود ۳۵ درصد از تولید قهوه‌ی اتیوپی را تشکیل می‌دهد و اغلب در جنوب غربی اتیوپی و منطقه‌ی بیل[۶] انجام می‌شود. کشت قهوه‌ها در این شرایط باعث افزایش بازدهی رقم‌های خودرو و باکیفیت می‌شود.

. قهوه‌های باغی[۷]: این روش شامل قهوه‌هایی است که در زمین‌های زراعی کوچک نزدیک خانه‌ها کشت می‌شوند و در مناطق جنوبی مانند سیداما[۸]، غربی مانند ولگا[۹] و شرقی مانند هرار رایج است. هم‌چنین برخی از مناطق مرزی شمالی مانند گجام[۱۰] و ولو[۱۱] نیز در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند. کشاورزان اغلب  این قهوه‌ها را همراه با سایر محصولات کشت می‌کنند و سیستم کشاورزی پایداری را ایجاد می‌کنند. قهوه باغی ۵۰ درصد از تولید قهوه اتیوپی را تشکیل داده و یک پایه اقتصادی برای جوامع محلی است.

۴. کشت صنعتی قهوه در پلنتیشن‌ها[۱۲]: پلنتیشن‌ها شامل مزارع بزرگی می‌شوند که به صورت کامل تحت مدیریت کشاورزان هستند. تولیدکنندگان اغلب رقم‌های خاص مقاوم به بیماری‌ها و آفت‌ها را در کشتزارها پرورش می‌دهند و در این مزارع عوامل موثر بر بازدهی مانند کوددهی و ویژگی‌های خاک همواره در حال پایش هستند. این نوع کشت قهوه حدود ۱۰ درصد از تولید قهوه اتیوپی را تشکیل داده و عمدتاً شامل چند مزرعه‌ی بزرگ خصوصی واقع در جنوب غربی و برخی مالکان خرد در سراسر اتیوپی می‌شود. این مزارع به دنبال افزایش بهره‌وری و کیفیت پایدار هستند و نیازهای داخلی و بین‌المللی را برآورده می‌کنند. 

وجود چهار سیستم مختلف کشت قهوه شرایط منحصر به فردی را برای اتیوپی ایجاد می‌کند. هم‌چنین باید در نظر داشت که این چهار روش کشت به صورت مستقل از هم کار نمی‌کنند و محصول نهایی اغلب نتیجه‌ی تعامل مشترک میان تمامی کشاورزان و ایستگاه‌های فرآوری است. برای مثال درختان کشت یافته در مناطق نیمه-جنگلی اغلب از ژنوتیپ و زیرگونه‌های قهوه‌های جنگلی تامین می‌شود. انتخاب زیرگونه‌ی پرورش یافته در پلنتیشن‌ها اغلب با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی مختلف و سازگاری با شرایط اولیه‌ی کشت رقم انتخاب می‌شوند و فرآیند پیچیده‌تری را نسبت به سایر روش‌های کشت تجربه می‌کنند. کنار هم قرار گرفتن چهار روش کشت مختلف منجر به تعامل کشاورزان مختلف و تداوم کیفیت و بازدهی بیشتر محصول نهایی می‌شود.

معرفی مهم‌ترین مناطق کشت قهوه  در اتیوپی 

دسته‌بندی‌های متفاوتی برای مناطق کشت قهوه در اتیوپی وجود دارد و بسته به تاریخ نقشه‌های ارائه شده، برخی از نقشه‌ها تقسیم  بندی متفاوتی را برای این مناطق در نظر می‌گیرند. به طور کلی بر اساس موقعیت جغرافیایی می‌توان مناطق کشت قهوه در اتیوپی را به صورت زیر دسته‌بندی کرد:

مناطق شرقی و مرکزی  و بخشی از مناطق غربی (منطقه‌ی ارومیا[۱۳]) و هراری (Harrari Region): 

• بیل
• گوجی[۱۴]
• هرار 
• لکمپتی[۱۵]
• جیما[۱۶]
• لیمو[۱۷]

مناطق جنوبی (منطقه‌ی ملت‌ها، ملیت‌ها و مردمان جنوبی[۱۸]) و سیداما: 

• کافا[۱۹]
• سیداما 
• بنچ ماجی[۲۰]
• ماشا[۲۱]
• تپی[۲۲]
• آندراچا[۲۳]
• ییرگاچف[۲۴]

مناطق غربی (منطقه‌ی گامبلا[۲۵]):

• گودر[۲۶]

در ادامه به بررسی برخی از مهم‌ترین مناطق کشت قهوه می‌پردازیم:

• سیداما

سیداما، یکی از مناطق جنوبی اتیوپی است که اخیراً پس از جدا شدن از منطقه ملیت‌ها، قومیت‌ها و مردم جنوب (SNNP) به‌عنوان یک منطقه‌ی مستقل شناخته شده است. در حال حاضر جمعیت این منطقه نزدیک به ۸ میلیون نفر است. ارتفاعات حاصل‌خیز این منطقه که در جنوب دریاچه آواسا (Awasa Lake)قرار دارد بین ۱۵۰۰ تا ۲۲۰۰ متر بالاتر از سطح دریا هستند. این ارتفاعات بالا همراه با دمای خنک، خاک‌های حاصلخیز و بارندگی سالانه ۱۲۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی‌متر، باعث می‌شوند که گیلاس‌های قهوه به ‌آهستگی رسیده و نمایه‌ی طعمی پیچیده‌‌ای داشته باشند. 

قهوه سیداما از دیرباز به کیفیت محصولاتش مشهور بوده است به‌طوری که حتی برخی قهوه‌های مناطق دیگر نیز برای افزایش فروش به نام سیداما فروخته می‌شدند. در سیداما، مناطق اصلی تولید قهوه شامل بنسا[۲۷]، چیره[۲۸] و اروسرا[۲۹] هستند. برخی از رایج‌ترین رقم‌های این منطقه شامل ۷۴۱۵۸، ۷۴۱۱۰ و ۷۴۱۱۲ هستند. ماه‌های برداشت رایج این منطقه از نوامبر تا ژانویه است. ترکیب منحصربه‌فرد فرهنگ، اقلیم و تنوع زیستی، سیداما را به یکی از مهم‌ترین مناطق کشت قهوه‌ی اتیوپی تبدیل کرده است.

• ییرگاشف

منطقه‌ی ییرگاشف در ارتفاع ۱۷۵۰ تا ۲۲۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و بخشی از منطقه‌ی سیداما محسوب می‌شود. فرآوری غالب این منطقه شسته[۳۰] است ولی فرآوری طبیعی[۳۱] نیز در آن انجام می‌شود. فصل برداشت قهوه در این منطقه از اکتبر تا ژانویه ادامه دارد و اغلب شامل رقم‌های خودرو می‌باشد.

• هرار

منطقه‌ی هرار بخشی از اورومیا است و در ارتفاعات شرقی اتیوپی قرار دارد. هرار یکی از قدیمی‌ترین مناطق کشت قهوه در اتیوپی محسوب می‌شود. ارتفاع کشت قهوه در این منطقه بین ۱۵۰۰ تا ۲۱۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و اغلب قهوه‌ها با روش طبیعی فرآوری می‌شوند. فصل برداشت این منطقه از اکتبر تا فوریه ادامه دارد. 

• جیما

جیما یکی از اصلی‌ترین مناطق کشت قهوه در جنوب غربی اتیوپی محسوب می‌شود و تولیدات آن بخش بزرگی از تولید قهوه‌ی تجاری اتیوپی را تشکیل می‌دهد. ارتفاع کشت در این منطقه از ۱۴۰۰ تا ۲۱۰۰ متری از سطح دریا متغیر است و فصل برداشت از نوامبر تا ژانویه ادامه دارد.

• لیمو

منطقه‌ی لیمو به صورت عمده از کشاورزان خرد و مزارع دولتی تشکیل شده است. این منطقه در ارتفاع ۱۴۰۰ تا ۲۰۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و فصل برداشت آن از نوامبر تا ژانویه ادامه دارد.

تنوع ژنتیکی رقم‌های قهوه‌ی اتیوپی

ارتفاعات اتیوپی همواره ظرفیت بالایی برای پرورش رقم‌های عربیکا داشته‌اند. به علاوه، رقم‌های خودرو در اتیوپی از پتانسیل ژنتیکی فوق‌العاده‌ای برخوردار هستند. تأسیس مرکز تحقیقات کشاورزی جیما[۳۲]  در سال ۱۹۶۷ نقطه‌ی عطفی برای حفاظت از تنوع ژنتیکی قهوه‌ی اتیوپی و پیشرفت صنعت قهوه در این کشور بود.  این مرکز بر روی چالش‌های حیاتی مانند بیماری گیلاس قهوه[۳۳]، زنگ برگ قهوه[۳۴]، افزایش بهره‌وری رقم‌های رایج و پرورش گیاهان مقاوم به خشکسالی تمرکز دارد و از طریق انجام تحقیقات، انتخاب و ایجاد رقم‌های پیوندی بهبود یافته به پیشرفت صنعت قهوه‌ی اتیوپی و جهان کمک می‌کند. هم‌چنین، این مرکز توانسته است در طی سال‌های طولانی مجموعه‌ای غنی و کامل از بذر گیاهان خودرو‌ی اتیوپی جمع‌‌آوری کند و از این راه در حفظ این میراث سهیم باشد. 

تا کنون مرکز جیما در سری‌های مختلف، رقم‌های مختلف عربیکا را با اهداف خاص برای کشت قهوه معرفی و بعضا با پیوند زدن ایجاد کرده است که شامل دسته‌بندی‌های زیر می‌شود:

• رقم‌های مقاوم در برابر بیماری گیلاس قهوه 

برای پیدا کردن این رقم‌ها تعداد ۶۳۹ رقم از ۱۹ منطقه‌ی متفاوت مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵، ۱۳ رقم ایده‌آل معرفی شدند. رقم‌های ۷۴۱۱۰، ۷۴۱۱۲، ۷۴۱۴۸ و ۷۴۱۵۸ شامل این دسته بندی می‌شوند. شماره‌ی این رقم‌ها بیانگر سال و ترتیب انتخاب آن‌ها است. برای مثال رقم ۷۴۱۵۸، نمونه‌ی ۱۵۸ام انتخاب شده در سال ۱۹۷۴ بوده است. این رقم‌‌ها به خاطر مقاومت و توانایی خود برای رشد در مناطقی که به شدت تحت تاثیر بیماری گیلاس قهوه بودند انتخاب شدند.

• رقم‌های مقاوم در برابر زنگ برگ قهوه

این رقم‌ها بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ معرفی شدند که شامل رقم‌هایی مانند کاتیمور J19، کاتیمور J21 و گشا هستند. رقم گشا که امروزه در خاستگاه‌های مختلفی مانند کلمبیا و پاناما کشت می‌شود و دارای محبوبیت جهانی است از رقم‌های بومی اتیوپی است و جالب توجه است که این رقم پس از ارسال شدن برای انجام تحقیقات در پرتغال پس از دهه‌ها دوباره به اتیوپی معرفی شد. این رقم‌ها که به خصوص در ارتفاعات پایین‌تر قابلیت کشت دارند، مقاومت خوبی نسبت به بیماری زنگ برگ قهوه دارند و کشاورزان می‌توانند با کشت آن‌ها از آسیب‌ها و هزینه‌های ناشی از زنگ برگ قهوه جلوگیری کنند و محصول پایدارتری داشته باشند.

• رقم‌های پیوندی با بازدهی بالا و مقاوم در برابر خشکسالی

مرکز جیما در پروژ‌ه‌ی هیبریداسیون رقم‌های جدیدی مانند آبابونا[۳۵]، میلکو سی اچ ۲[۳۶]   و گالوه[۳۷]  راطراحی و معرفی کرد که به بازدهی بالای محصول خود شناخته می‌شوند. هم‌چنین، برای مقابله با خشکسالی رقم‌های ملکو ابیسو[۳۸] و تپی – سی اچ ۵[۳۹] مختص ارتفاعات کم و متوسط طراحی شدند. 

• رقم‌های قهوه‌ی تخصصی

این سری شامل رقم‌هایی می‌شود که با هدف رسیدن به نمایه‌های طعمی خاصی که قهوه‌ی اتیوپی با آن‌ها شناخته می‌شوند  معرفی شده‌اند. برای مثال رقم‌هایی مانند بونوواشی[۴۰] ، ووش ووش[۴۱] و موکا[۴۲]  برای یادآوری کاراکتر‌های گلی  میوه‌ای شناخته شده با قهوه‌ی اتیوپی کشت می‌شوند.

علاوه‌ بر رقم‌های معرفی شده توسط مرکز جیما، رقم‌های خودرو[۴۳] اتیوپی هنوز محبوبیت زیادی میان کشاورزان و مخاطبان قهوه‌ی تخصصی دارند. رقم‌های خودرو شامل گیاهانی است که به طور طبیعی طی قرن‌ها با شرایط کشت مناطق مختلف اتیوپی سازگار شده‌اند و جزو میراث کشور اتیوپی هستند. مطالعات انجام شده در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۴  تعداد ۱۳۰ رقم خودرو در اتیوپی شناسایی کرد که تمرکز قابل توجهی در منطقه‌های سیداما، ییرگاچف، هرار و جنوب اتیوپی و مناطق غربی و جنوب غربی مانند جیما و گامبلا داشتند. این رقم‌ها با کمک نسل‌های مختلف کشاورزان این مناطق که همچنان آن‌ها را در کنار رقم‌‌های جدیدتر کشت می‌کردند حفظ شده اند.

جمع‌بندی 

قهوه اتیوپی نه تنها به دلیل تنوع ژنتیکی و کیفیت استثنایی خود، بلکه به دلیل داستان‌های پررنگ و تاریخ عمیقی که در پس هر دانه قهوه نهفته است، ارزشمند است. همان‌طور که در مقاله بررسی شد، از رقم‌های خودرو تا بهبودیافته، تلاش‌های انجام‌شده برای حفظ و توسعه این میراث، پایه و اساس صنعت قهوه تخصصی اتیوپی را تشکیل می‌دهد. برای خریدارانی که به دنبال دانه‌های سبز قهوه هستند٬ این فرآیند به سادگی یک معامله نیست. این جستجو سفری است در مزارع کوچک در مناطق محلی مانند هرار یا ییرگاچف جایی که کشاورزان قرن‌ها دانش را با طبیعت تلفیق کرده‌اند. هر مرحله از این فرآیند با دقت بالا و توجه به جزئیات همراه است، تا قهوه‌ای ارائه شود که هم کیفیت و هم داستانی برای گفتن داشته باشد.  ردیابی دقیق و شفافیت در تولید قهوه تخصصی چیزی است که این صنعت را منحصربه‌فرد می‌کند. از دانستن این که هر نوع قهوه از کجا آمده و چگونه فرآوری شده است، تا ایجاد ارتباط میان کشاورزان، خریداران و مصرف‌کنندگان، این همان زیبایی قهوه تخصصی است؛ جایی که طعم بی‌نظیر و ارتباط انسانی به هم می‌رسند. با این شفافیت و زنده بودن هر دانه قهوه، می‌توان گفت که قهوه تخصصی چیزی بیش از یک نوشیدنی است؛ تجربه ای که تاریخ، علم و هنر را در یک فنجان به نمایش می‌گذارد.

منابع

       Counter Culture Coffee; Prodev, the series. Ethiopian Varieties

        Review on Coffee Production and quality in Ethiopia

        The contribution of coffee research for coffee seed development in Ethioipia

        Mapping quality Profiles of  Ethiopian coffee by origin

        Progress in Arabica coffee breeding in Ethiopia: achievements, challenges, and prospects

        The world Atlas of Coffee: From Beans to Brewing

_____________________________________________________________________________________________

[۱] Harari

[۲] حبشه ;Abyssinia

[۳] Ethiopian Commadity Exchange (ECX)

[۴] Forrest Coffee

[۵] Semi-Forest Coffee

[۶] Bale

[۷] Garden Coffee

[۸] Sidama

[۹] Wellega

[۱۰] Gojam

[۱۱] Welo

[۱۲] Plantation Coffee

[۱۳] Oromia Region

[۱۴] Guji

[۱۵] Lekempti

[۱۶] Jimmah

[۱۷] Limu

[۱۸] The Southern Nations, Nationalities, and People’s Region (SNNPR)

[۱۹] Kaffa

[۲۰] Bench Maji

[۲۱] Masha

[۲۲] Tepi

[۲۳] Anderacha

[۲۴] Yirgacheffe

[۲۵] Gambella

[۲۶] Godere

[۲۷] Bensa

[۲۸] Chire

[۲۹] Aroresa

[۳۰] Washed

[۳۱] Natural

[۳۲] Jimmah Agricultural Research Center

[۳۳] Coffee Berry Disease (CBD)

[۳۴] Coffee Leaf Rust

[۳۵] Ababuna

[۳۶] Mikolo CH2

[۳۷] Galwe

[۳۸] Melko Ebisu

[۳۹] Teppi-CH5

[۴۰] Bunowashi

[۴۱] Wush wush

[۴۲] Moka

[۴۳] Landrace

[۴۴] Counter Culture Coffee