بُن x ژاو
روز جمعه ۳ شهریور ۱۴۰۲ در طبقه دوم ساختمانی موقر، تاریخی و البته سرزنده در مرکز شهر تهران، ۹ هنرمند دفترهای طراحی‌شان را همراه خود آوردند و روی میز گذاشتند تا آدم‌ها آن‌ها را از نزدیک ببینند.
میزهایی پر از دفترهای دست‌ساختۀ بُن، معاشرت و قهوه‌نوشی سه ضلع مثلث رویداد بُن بود که لحظه‌هایی پر از خاطره و گفتگو را برای مهمانان مهیا ساخت و در زمانی حدود ۴ ساعت، تجربه‌ای بی‌واسطه از حضور کنار هنرمندان و آثارشان را فراهم ساخت.
ما در فضای استودیوی بُن/basenotes در کنار شیرینی پراگ با قهوه دمی از مهمانان این رویداد پذیرایی کردیم و درباره قهوه با مهمانان و هنرمندان گفتگو کردیم. هدف ما این بود که تمام حواس آدم‌ها را درگیر کنیم؛ اگر کاغذ و قلم، چشم و دست را درگیر می‌کرد، دوست داشتیم به بهانه قهوه، ذهن و زبان آن‌ها را هم مشغول کنیم و دم‌آوری قهوه را به هنری تعاملی و گفتگومحور تبدیل کنیم.
هنرمندها و دفترها
شیوا بابایی، موسی ربانی، پگاه شاملو، سمانه صالحی ابری، مهسا فرضی، مرجان قربانی، نجمه کزازی، کیمن مه‌آبادی و کاویان هازلی ۹ هنرمندی بودند که در این رویداد دفترهای طراحی‌شان را با دیگران به‌اشتراک گذاشتند.
مهمانان پس از ورود به رویداد و نوشیدن قهوه، سراغ میزها می‌رفتند و در کنار هنرمندان به تماشای آثارشان می‌نشستند. ما هم در این میان با آدم‌ها درباره قهوه گفتگو می‌کردیم از آن‌ها دعوت می‌کردیم که بر روی دفترها با قهوه نقاشی کنند تا فراموش نکنیم که تک‌تک‌مان هنرمندیم و می‌توانیم اثری بر این دنیا بگذاریم.
نقاشی با قهوه
قلم، دفتر، عصاره قهوه؛ ترکیبی که منجر به خلق حدود ۳۰۰ برگ نقاشی با قهوه شد. ما در جایی از میز دم‌آوری دفترهایی را قرار دادیم تا مهمانان بتوانند تصاویری در لحظه خلق کنند و برای ما به یادگار بگذارند. تعامل آدم‌ها بسیار جالب و خیره‌کننده بود که با اشتیاق زیادی دست‌به‌قلم می‌شدند و آنچه از ذهن‌شان می‌گذشت، بر روی کاغذ خلق می‌کردند.
مأموریت ما: قهوه به مثابه اثر هنری
مأموریت ما در این رویداد تلفیق هنر و قهوه بود. این بار دوست داشتیم لایۀ دیگری از دنیای قهوه را به آدم‌ها نشان دهیم و آن را فراتر از مفاهیمی چون «نوشیدنی» و «پذیرایی» تعریف کنیم. انتخاب سرو قهوه در قالب قهوه دمی و دم‌افزارهای آن به ما کمک می‌کرد که مسیر قهوه‌نوشی چیزی فراتر از آماده‌سازی برود و خودش را در قالب چیزی به‌مثابه فن و هنر دم‌آوری قهوه نمایش دهد. از طرفی، نمایش اطلاعات قهوه فرصتی بود که مهمانان کنجکاو شوند و دل‌شان بخواهد بیشتر از قهوه بدانند و این همان خواسته ما بود؛ گفتگو به بهانه قهوه.
ایجاد پل ارتباطی؛ مانیفست ژاو و بُن
نگاه به دنیا با عینک «وصل کردن چیزها به یکدیگر» اتفاق مشترکی بین ژاو و بُن بود که زمینه‌ساز این رویداد شد. ژاو از روز اول همیشه به‌دنبال وصل کردن آدم‌ها به یکدیگر به بهانۀ قهوه بوده است و بُن نیز از ابتدای شکل‌گیری‌اش به‌دنبال ایجاد پل ارتباطی میان تکنیک‌ها و روش‌های ساخت گذشته است؛ اولی از مسیر قهوه و دومی از مسیر کاغذ.
ما در ژاو بر این باور هستیم که هر کسی با ارزش‌ها و باورهایش، مسیر مطلوب خودش را طی می‌کند، اما معتقدیم که هر مسیری، روزی در جایی با مسیر دیگری ملاقات می‌کند و آدم‌های بیشتری به بهانه‌های مختلف کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و این کنارهم‌قرارگرفتن منجر به خلق باورهای تازه می‌شود. خوشحالیم که این بار کاغذ و قهوه و باورها کنار یکدیگر، اتفاقات جذابی را رقم زدند.
رویدادها ادامه دارند
در این نوشتار سعی کردیم که شما را در جریان رویداد مشترک‌مان با بُن قرار دهیم. همین‌جا دوست داریم از بچه‌های استودیوی بُن و تک‌تک هنرمندان حاضر در این رویداد تشکر کنیم و برایشان آرزو کنیم که هر روز به تعداد دفترهای کاغذی اضافه شود تا آثار هنرمندان این سرزمین در جایی ثبت شود و محفوظ بماند.
رویدادهای ما ادامه دارند. شما را در جریان آن‌ها قرار خواهیم داد.
متن : محمد وحیدطاری