تایلند دوی‌تانگ

 مزرعه دوی تانگ، تایلند

رقم گایو تولیدشده در مزرعه دوی تانگ در شمال تایلند، به‌ویژه در برداشت ۲۰۲۴ با فرآوری طبیعی، ویژگی‌هایی دارد که آن را از دیگر قهوه‌های جنوب‌شرقی آسیا متمایز می‌کند. این رقم که اصالت آن به منطقه آچه در اندونزی بازمی‌گردد، در ارتفاع ۱۳۸۰ متری از سطح دریا کشت می‌شود و با نمایه‌ طعمی میوه‌ای شناخته می‌شود.

 پروژه توسعه

مزرعه دوی تانگ در چارچوب پروژه‌ای توسعه‌محور به همین نام و تحت نظارت بنیاد Mae Fah Luang با حمایت سلطنتی تایلند در سال ۱۹۸۸ تأسیس شد. هدف این پروژه، جایگزینی کشت‌های غیرقانونی مانند خشخاش با محصولات پایدار از جمله قهوه و ماکادمیا بود.

این منطقه، که در ارتفاعات بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ متری واقع شده، پیش‌تر با خشکسالی، فقر و ناپایداری معیشتی مواجه بوده. پروژه دوی تانگ با رویکرد «جنگل‌ها برای مردم»، تمرکز خود را بر سه محور قرار داد: پیشرفت اقتصادی، ثبات اجتماعی و حفاظت از محیط زیست. این الگو با احیای زیست‌بوم‌های تخریب‌شده و ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار، زندگی بیش از ۱۱٬۰۰۰ نفر از ساکنان شش قوم مختلف را دگرگون کرد.

تحول در چیانگ‌رای

چیانگ‌رای، شمالی‌ترین استان تایلند، بخشی از منطقه تاریخی “مثلث طلایی” است؛ ناحیه‌ای که روزگاری به کشت و قاچاق تریاک شهرت داشت. امروز اما این منطقه با تکیه بر کشاورزی پایدار و مسئولانه، به‌ویژه در حوزه قهوه عربیکا، در مسیر توسعه‌ای نوین گام برمی‌دارد. نزدیکی مزارع به مراکز شهری موجب افزایش سرعت و دقت در مراحل فرآوری شده و کیفیت قهوه‌های این منطقه را ارتقاء داده است.

رقم گایو – زاده‌ی ارتفاعات آچه

رقم گایو یکی از نمادهای اصیل قهوه در شمال سوماترای اندونزی است. در منطقه‌ی آچه، قهوه گایو در ارتفاعات ۱۲۰۰ تا ۱۷۰۰ متر از سطح دریا و بر بستر خاک‌های آتشفشانی کشت می‌شود. این منطقه به‌دلیل اقلیم معتدل، سنت دیرینه کشاورزی و دانش نسل‌به‌نسل، به‌عنوان یکی از خاستگاه‌های برتر قهوه تخصصی شناخته می‌شود.

از میان ارقام مختلف گایو، دو رقم گایو ۱ (Gayo 1) و گایو ۲ (Gayo 2) بیش از سایرین شناخته‌شده‌اند:

گایو ۱ (Gayo Satu)

انتخاب‌شده از رقم هیبرید تیمور (TimTim)، توسعه‌یافته در دهه ۱۹۹۰ در مرکز تحقیقات قهوه اندونزی (ICCRI). این رقم به مقاومت بالا در برابر بیماری‌ها، عملکرد خوب و سازگاری با اقلیم منطقه آچه معروف است.

گایو ۲ (Gayo Dua)

رقمی محلی و کم‌نظیر که در باغ یک کشاورز به‌نام «مایسیر امان آل» در روستای جونگوک ملوئم توسعه یافته است. منشأ دقیق آن به‌صورت رسمی ثبت نشده، اما گفته می‌شود که ترکیبی از هیبرید تیمور با ارقامی نظیر بوربون یا S-795 است. برخی منابع آن را معادل رقم محلی «بوربور» نیز می‌دانند.

ریشه‌های ژنتیکی

• TimTim: هیبرید طبیعی عربیکا و روبوستا که در دهه ۱۹۴۰ در تیمور شرقی کشف شد و به‌دلیل مقاومت بالا، در بسیاری از برنامه‌های اصلاح نژادی استفاده می‌شود.

• S-795: حاصل تلاقی بین کنت (Kent) و S-288 (ترکیبی از عربیکا و لیبریکا) است. این رقم به‌خاطر کیفیت بالا و سازگاری اقلیمی، در اندونزی و جنوب آسیا مورد توجه است.

ویژگی‌های فنجان

ترکیب پیچیده ژنتیکی این رقم‌ها، اقلیم منحصربه‌فرد منطقه و دانش سنتی کشاورزان باعث شده‌اند قهوه گایو طعمی غنی، اسیدیته‌ای متعادل و تنواری‌ای نرم و عمیق داشته باشد. این قهوه، انتخابی ارزشمند برای علاقه‌مندان به قهوه‌های تخصصی با اصالت فرهنگی و زیستی است.

دستورالعمل دم‌آوری (پایه)

اسپرسو: میزان سابه: ۱۷ – ۱۹ گرم * میزان خروجی: ۳۸ – ۴۲ گرم * مدت زمان عصاره‌گیری: ۲۵ – ۲۷ ثانیه * دما: ۹۲ درجه سانتیگراد

چکانه‌ای: میزان سابه: ۱۶ گرم * نسبت دم‌آوری: ۱:۱۵.۵ * دمای دم‌آوری: ۹۱ درجه سانتیگراد * مدت زمان دم‌آوری: ۲:۲۰ – ۲:۴۵ دقیقه

غوطه‌وری: میزان سابه: ۱۵ گرم * نسبت دم‌آوری: ۱:۱۷.۵  * دمای دم‌آوری: ۹۲ – ۹۴ درجه سانتیگراد * مدت زمان دم‌آوری: ۲:۳۰ – ۳ دقیقه